Terug van weggeweest

U zult ongetwijfeld opgemerkt hebben dat het al een tijdje erg stil was op Ja papa. En dat was niet de bedoeling. Dat was helemaal niet de bedoeling:

Een paar weken geleden lag ik ziek op bed. Zoals alle mannen een griep beleven, dacht ik dat mijn laatste uur geslagen had. Naast mijn nachtkastje stond als altijd mijn geliefde MacBook te wachten tot er een nieuw blog voor Ja Papa op getikt zou worden. Er stond ook een teiltje voor ‘noodgevallen’ en op mijn nachtkastje een glas water om te spoelen na zo’n noodgeval.

Na een uur en 15 minuten besefte ik inmiddels wel dat dit niet mijn laatste uur was. Nee, deze helse lijdensweg kon misschien nog wel uren duren, maar mijn einde was nabij. Dat was zeker. Gelukkig lagen mijn jongste twee kleintjes naast me in bed, om me deze laatste uren gezelschap te houden. Daar had ik namelijk behoefte aan, had mijn vrouw besloten. En ja, wat is er nu gezelliger dan twee peuters die met je willen stoeien, terwijl je in gevecht ben met je maag en darmen die vastbesloten zijn hun inhoud uit al je lichaamsopeningen te persen?

Helaas, verloor ik al snel het gevecht met mijn darmen. Op mijn laatste krachten rende ik naar het toilet en daar… hoorde ik hoe mijn peuters al stoeiend het glas water op mijn nachtkastje over mijn MacBook heen gooiden.

Dit was niet mijn laatste uur geweest, maar dat van mijn lieve MacBook… reanimeren bleek niet mogelijk. Ze is slechts twee jaar oud geworden. We hadden nog zoveel mooie jaren samen kunnen hebben.

Na enkele weken heb ik dit verlies grotendeels verwerkt en een nieuwe laptop aangeschaft. Het is natuurlijk geen MacBook, maar Ja Papa is weer terug van weggeweest…