Ik zou wel een kindje lusten

“Zal mijn kleuter op school ook wel eens thuisje spelen?”, vraag ik me af.

Er wordt weer eens een rij stoelen opgesteld, waarop broertje, zusje, papa en mama dadelijk mogen gaan zitten. We spelen schooltje en mijn kleuter is de juf. We hebben geluk, geen werkjes, de juf gaat voorlezen. Ze leest voor uit een boek (ze kent de tekst letterlijk uit haar hoofd, lezen kan ze immers nog niet) en toont ons ondertussen op een overdreven manier de plaatjes. “Kunnen jullie het allemaal goed zien?” Mijn kleuter zet hier werkelijk een perfecte immitatie van een juf neer! Broertje en zusje genieten van het verhaal, mijn vrouw en ik van ons gezinnetje, en mijn kleuter van haar klasje.

Toen ik erachter kwam dat vertelplaten helemaal in zijn, dacht ik meteen aan mijn kleuter. (Vertelplaten zijn grote platen met op de voorzijde een afbeelding en op de achterzijde de tekst.) Wat zou ze de vertelplaten graag gebruiken voor haar klasje. En nu blijken er ook nog vertelplaten van ‘Ik zou wel een kindje lusten‘ te krijgen.

Ken je het verhaal? Een klein krokodilletje eet altijd bananen, maar op een dag wil hij ze niet meer. Hij zou wel eens een kindje lusten! Zijn ouders weten zich geen raad. Dan komt het kleine krokodilletje een meisje tegen en waagt hij een poging…

Ik zie ons al met zijn allen zitten, in een kringetje om onze kleuter heen, die trots het spannende verhaal op de platen vertelt!

Denk je ook “Ik zou wel een kindje lusten“, of wil je je kleuters ook wel eens op deze manier voorlezen? Kijk dan eens op de website van Gottmer uitgevers of zoek even op de website van je favoriete boekhandel!